Start hoofdredacteur Bart-Jan Keizer kreeg onlangs in Wales de kans om met Jari-Matti Latvala mee te rijden. Hij doet voor Rallysport.nl zijn relaas.
Ford-fabrieksrijder Jari-Matti Latvala kroonde zich dit seizoen in Zweden tot de jongste winnaar ooit van een WK-rally. In het Engelse West Lake District, diep in de bossen, trakteert de 23-jarige kroonprins van het WRC ons op een bloedstollende rit over een gravelproef.
Dit spektakel is mogelijk gemaakt door Castrol. De technisch innovatieve producent van hoogwaardige smeermiddelen is al jarenlang partner van het BP Ford Abu Dhabi World Rally Team. Het WK-team is vandaag op verzoek van Castrol uitgerukt met een gravelspec Focus WRC 2008 met Jari-Matti Latvala als gastheer.
De Fin verstaat klaarblijkelijk zijn taak. Na de rit met de fabriekspiloot zijn de reacties van de gelegenheidsnavigatoren in twee categorieën te rubriceren: volledig verstomd door alle indrukken of juist hyperactief door de fikse adrenalinestoot. Maar ja, ik ben met de jaren best wat gewend geraakt dankzij ritjes met de veelvoudig Nederlands kampioenen Jan de Winkel en Erik Wevers.
Na vijf klikken zit ik muurvast in het hol van de leeuw. De jonge Fin steekt z'n hand uit en lacht. "Enjoy", klinkt het door de intercom. Jari-Matti draagt de hem zo karakteristieke bril met gele glazen. "Het geeft meer contrast. Dat vind ik fijn", klinkt het in staccato Engels. Een metalige klik gaat gepaard met een schok van het beest. De eerste versnelling is ingeschakeld. Het gaspedaal gaat naar de vloer. Na drie keer knipperen met de ogen toont het grote display het cijfer vier. Nu al in de vierde versnelling? Dit is geen rallywagen, maar een turbine op wielen. Wat een kracht en grip! En we rijden toch echt op modderig gravel. Harder dan we op de Nederlandse snelweg mogen denderen we het gloeiende pad af.
Een bijna haaks links doemt op. Eh, moet er niet... Dan toch: Jari-Matti remt. Heel even heel hard, om daarna met een functionele drift aan het volgende rechte eind te beginnen. De Focus kwispelt zich een weg omhoog. De WRC lijkt het echt niet eens met de plannen van de chauffeur. De Fin blijft er stoïcijns onder. Hij stuurt ontspannen en met precisie. A normal day at the office klaarblijkelijk. Door de G-krachten is het niet éénvoudig om zicht te krijgen op het voetenwerk van de Fin, maar als we volledig driftent de wijdste bocht op de proef nemen, valt het me op dat Jari-Matti een carrière als tapdanser is misgelopen. Aanremmen met links, gas geven met rechts, linker voet van de rem. Toch nog even bijremmen met rechts en dan weer vol het vermogen erop. Hij dirigeert de neus van de Focus WRC met wiskundige precisie langs de aarden wal. Alsof de halve cirkel met een passer is getrokken.
Als we wegaccelereren, is er even een moment van bezinning. Hoe kan het dat een auto zoveel grip heeft op deze modderige ondergrond? Het acceleratievermogen van de Focus is amper te bevatten. Deze WRC heeft als alle andere een turbomotor in het vooronder, maar van een turbogat met bijbehorende klap in de rug geen spoor. Deze Ford levert instant power, altijd en overal. Net als ik de adem heb gevonden om aan de jonge rallyheld te vragen hoe hard we gaan, valt m'n oog op de tripcomputer, die door de technici van M-Sport is geïntegreerd in de middenconsole. De getallen op de digitale teller lopen razendsnel op. Huh, zie ik dat goed? 1-6-1? Honderdéénenzestig tussen de bomen door, op een rechtstuk van amper vijfhonderd meter. Ik vraag of het klopt. "Yes", luidt het overduidelijke antwoord van de chauffeur van dienst. Jari-Matti remt vol, schakelt terug en trekt de Focus rond aan de handrem. Het rechte stuk wordt nu tegengesteld afgelegd en is nu een paar honderd meter langer. We rijden een deel van de proef op die we zonet niet benutten. "Jump", hoor ik m'n oren. Bam, daar vliegen we. We worden gelanceerd met een gangetje van 140 ofzo. De landing gaat in twee fases, eerste het linkervoorwiel dan de rest van de Focus WRC. Ik schreeuw het uit van opwinding. Eén bocht later is het feest voorbij. Dit was heftig in het kwadraat. Voordat de gordels losgaan schut ik Jari-Matti de hand. "Thanks, it was very very special." Het begrip snelheid heeft in drie kilometer een geheel nieuwe dimensie gekregen.
Redacteur: Bart-Jan Keizer | Foto's Bart-Jan Keizer