Italiaanse Mille Miglia Rally succesvol verlopen voor Jan en Radboud
18-04-2005
08:35
De uiterst zware Mille Miglia Rally is voor rally team de Winkel / van Hoek zeer succesvol verlopen. Een 22e plaats algemeen, 1e plaats in de Trident Cup, en een 2e plaats voor de buitenlandse equipes is voor een debuterend team een uitstekende prestatie, in een zeer zwaar deelnemersveld, in een rally die gekwalificeerd wordt als een van de meest technische en moeilijkste rally’s van Europa! De rally werd gewonnen door de italiaanse professional Renato Traveglia met co. Flavio Zanella in een Renault Clio S1600. Nimmer was het deelnemersveld kwalitatief zo hoog en homogeen. Maar liefst 14 volledige fabrieks/ importeur-ondersteunde topteams verschenen in een S1600 aan de start, de rest aangevuld met 5 “privateers, waaronder de Jan de Winkel-brigade.
De rally werd onder zeer wisselvallige weersomstandigheden verreden. Droog weer, regen, hagel en sneeuw: het zat er allemaal in dit jaar. De organisatie heeft zelfs een van de toppen van de “Colle San Zeno”-klassementsproef sneeuwvrij moeten maken! Traditiegetrouw worden de KP’s verreden over uiterst smalle en bochtige bergweggetjes in de bergen ten noorden van de historische plaats Brescia.
Jan de Winkel had dan ook aardig spierpijn in zijn onderarmen toen hij zijn prachtig bestikkerde Clio S1600 over het podium reed, en ook nog de eerste plaats in de Trident Cup in ontvangst mocht nemen! “Ik ben zeer tevreden met dit resultaat, hoewel je het op het eerste gezicht niet zou zeggen: een 22e plaats lijkt voor ons niet goed. Maar vergeet niet dat de Mille Miglia totaal andere normen zet in de rally-sport. Het is op geen enkele wijze te vergelijken met de Nederlandse, Belgische en/of Duitse rally’s. Het is de zwaarste en meest technische rally die ik gereden heb in 15 jaar actieve rallysport! Wat je hier voor je kiezen krijgt is verschrikkelijk zwaar, maar geeft direct ook het ultieme rallysport gevoel. Het belang van goede notes en onvoorwaardelijk vertrouwen op je navigator is nergens zo belangrijk als in de Mille Miglia Rally, zeker als je hier als onbekende Nederlander voor de eerste maal rijdt, en de KP’s maar 3 keer hebt kunnen verkennen. Stel je maar eens voor dat je voor de start van een 32 km lange KP staat, beneden in het dal, zo op 450m hoogte. Je staat op slicks, die je voor de zekerheid een beetje opgesneden hebt. Na ca. 5 km en tientallen onoverzichtelijke bochten begint het te regenen, daarna te hagelen, en op de 1400 meter hoge top van de “Colle San Zeno” is het landschap hagelwit van de sneeuw. Er zijn ook nog enkele verijste plekken, natuurlijk achter onoverzichtelijke bochten. Vervolgens de “Colle San Zeno” naar beneden denderen op die opgesneden slicks, met de fijne gedachten dat je nog 16 km te gaan hebt. Elke 40-50 meter een bocht, met vele hairpins en onoverzichtelijke situaties, de weg niet breder dan 2,5 meter, sommige bochten voorzien van vangrail, meestal echter niet. Dan is het fijn dat de samenwerking/communicatie/vertrouwen in de auto optimaal is. Je kunt nl. niets onthouden. En dat alles met een gemiddelde snelheid van 75km per uur. En dat maakt voor mij het gevoel van tevredenheid over dit resultaat juist zo goed! En natuurlijk, als we hier volgend jaar weer terug zijn, dan moet een plaats bij de eerste 15 er in zitten. Maar geloof me, we hebben gestreden voor wat we waard waren, wetende dat we niet ‘flat out” konden rijden vanwege de zeer beperkte terrein kennis.”
Ook Radboud beleefde het evenement van zijn leven! “Met alle respect voor de Nederlandse, Belgische, Deense en Duitse Rally’s: de Mille Miglia is in alle opzichten anders, mooier, zwaarder, technischer; het is rallysport in een nieuwe dimensie! Mijn respect voor de piloten die hier hoog geeindigd zijn, en Jan in het bijzonder is alleen maar groter geworden. Want, je moet aardig wat in je mars hebben: elke 40 -50 meter een bocht, waarin de aangegeven informatie over rempunten, wegdekgesteldheid, attentiepunten, referentiepunten direct herkend en begrepen dienen te worden, en vervolgens deze informatie en waarneming supersnel omzetten in acties, zoals remmen, gas geven schakelen, sturen, handrem. En in de tijd dat dit allemaal moet gebeuren ben ik met lezen al weer 1 a 2 bochten verder. Een fout is onherroepelijk: exit. Toch waren mijn momenten niet tijdens het verrijden van de KP’s. Je sluit je dan helemaal af van de buitenwereld, en concentreert je dan alleen nog maar op de KP. Mijn moment van de wedstrijd was zondag: we reden weg van de stopfinish van die 32km lange KP “Colle San Zeno”. Beiden bezweet, helm nog op, geen woord in de auto, alle twee de spanning en adrenaline langzaam laten wegzakken. Moe en tevreden, immers we waren bijna 1 minuut sneller dan de vorige keer. Het bergweggetje dat ons terugbracht naar het dal liet een prachtig alpenlandschap zien, met in de verte de witte besneeuwde toppen. We reden door een prachtig pittoresk dorpje. De bevolking stond langs de weg te klappen, zwaaien en lachen. Het was stil in de auto. We keken elkaar aan…en dachten beide hetzelfde: “Dit is mooi, zo verschrikkelijk mooi………”
