Het is nog maar een klein stukje, de laatste proef van de Dakar 2015. En het is dezelfde als de eerste, maar dan de andere kant op. Jasper Riezebos wil niets aan het toeval overlaten en werkt zich met precisie door het laatste roadbook heen. De 21-jarige kraanmachinist uit IJsselmuiden is blij dat het de laatste is. “Mentaal en lichamelijk zit ik er nu wel doorheen. Het moet geen dag langer duren. Ik kijk er naar uit om weer naar huis te gaan.”
Vooraf had Riezebos een aantal rally’s gereden als voorbereiding op de Dakar. Daar zaten best pittige rally’s bij. “Maar dat de Dakar zó zwaar zou zijn, had ik niet kunnen inschatten. Dat kún je ook echt niet weten als je het niet gedaan hebt. Iedere dag finishen gaf wel steeds een goed gevoel, hoe ver ik er ook doorheen zat. Twee dagen heb ik gedacht: wat doe ik hier? Waren we maar al aan de finish!”
Nu is het bijna zover. Zaterdagmiddag wacht het podium. Als er in de laatste kilometers geen gekke dingen meer gebeuren – maar dat weet je nooit – staat Riezebos daar als nummer 54 van de ranglijst op. Als jongste motorrijder die de hele Dakar uitreed. De jongste deelnemer aan de start, een 18-jarige Argentijn, gaf op. De jongen was op, kon niet meer. Riezebos, die op de rustdag 21 werd, begrijpt het wel. “Het wordt iedere dag zwaarder, ook de verbindingen. Je wordt iedere dag vermoeider. Maar zelf opgeven, dat zou ik nooit doen. Opgeven komt niet in mijn woordenboek voor. Gewoon doordouwen, dat is mijn manier.”
Twee momenten waren er waarop het niet veel scheelde of Riezebos moest gedwongen opgeven. Het eerste moment was al op de tweede dag, toen de etappe werd geneutraliseerd vanwege de extreme hitte. “Daar heb ik het geluk gehad dat ik als een van de eersten uit de neutralisatie werd geplukt. Was dat niet gebeurd, dan had ik ook naar huis gekund, dat weet ik zeker.” Het tweede moment was het niet vanwege de hitte, maar juist vanwege onderkoeling. In de zevende etappe, de heenweg van de marathonetappe in Bolivia, was Riezebos zo verkleumd door de regen en de kou dat hij twee keer viel en eigenlijk niet meer wist wat hij deed. “Dat was ook op het randje. De duinen op het eind van de terugweg maakten het weer goed. Die gaven de doorslag waardoor ik dacht: hé, je bent nog niet klaar, vriend. Aan de finish van die etappe was ik wel heel erg blij dat ik erg was.”
En nu wacht dus het podium. Al op de eerste dag, ook op het podium, keek Riezebos er naar uit. Het startpodium was indrukwekkend en bezorgde hem kippenvel. “Kun je nagaan hoe dat straks moet voelen! Ik kan me er nog nauwelijks een voorstelling van maken, maar ik weet wel heel zeker dat dat het mooiste moment van de hele Dakar wordt!”
