Erik van Loon en Wouter Rosegaar schrijven geschiedenis
17-01-2015
20:19
Erik van Loon en Wouter Rosegaar hebben geschiedenis geschreven door als eerste Nederlanders een vierde plaats te behalen in het autoklassement van de Dakar Rally. Tot op heden was de vijfde plaats die Kees en Mieke Tijsterman behaalden in 1989 de beste prestatie. Vanaf de eerste dag van de Dakar 2015 bezette Van Loon met zijn Mini met startnummer 314 een plaats in de top 10. Door gestaag goede resultaten (zeven keer bij de beste tien) te behalen kroop hij langzaam omhoog. Al op de vijfde dag stond hij vijfde, tot zijn eigen verrassing. Een straftijd van 40 minuten, wegens het missen van een waypoint, was het enige smetje gedurende de hele rally, maar dat weerhield Van Loon en Rosegaar niet van goed en constant blijven presteren. “Ik hoef niet iedere dag in de top 5 te rijden om daar te eindigen,” wist Van Loon. “Als ik maar constant blijf presteren en geen fouten maak of pech krijg, schuif ik vanzelf op.” Dat is precies wat hij deed: iedere dag heel hard rijden, maar zonder veel risico’s te nemen.
Dat hij zo hoog zou eindigen, had de 46-jarige Erik van Loon niet durven dromen. De top 10 was zijn doel en dat was een realistisch en haalbaar doel, bij voorbaat al. In zijn zes eerdere Dakar-deelnames liet Van Loon al zien dat het mogelijk was. Al in zijn eerste Dakar, in 2009 behaalde hij een achttiende plaats in de dagklasseringen. In 2011 finishte hij op de elfde plaats, nadat de top 10 in de laatste dagen net verloren ging. Sinds dat jaar meldde Van Loon zich met regelmaat in de hoogste regionen van de ranglijst. In 2014 reed hij drie keer in de top 10, met een zevende plaats als beste resultaat, maar toen weerhield de techniek hem van een doorbraak.
De auto waarin Van Loon reed was bloedsnel, maar niet betrouwbaar. Al voor de finish (op de 27ste plaats) was voor hem duidelijk: “Dit ga ik zo niet meer doen. Ik ga niet meer uren en uren staan knutselen en sleutelen in de woestijn. Die tijd heb ik nu wel gehad. Mijn eerste twee Dakars waren rampzalig. Ploeteren in het donker, alles kapot, een en al ellende. Maar ik heb er wel veel van geleerd. Met die ervaring kon ik in 2011 elfde worden. Als je eenmaal weet dat je dat kunt – in of tenminste heel dicht tegen de top 10 aan rijden – ben je niet meer tevreden met een vijftiende plaats in de etappe. Het zit erin, maar het komt er op deze manier niet uit.”
Van Loon stapte naar X-Raid en schafte een Mini aan: een auto zich ruimschoots bewezen heeft in de Dakar. Wellicht niet de snelste (diesel), maar wel de meest betrouwbare. Van Loon gaf zichzelf de tijd om met de auto te leren omgaan. “Je kunt wel het beste materiaal hebben, als je er niet mee kunt omgaan, heb je er nog niets aan. De Mini is geen gemakkelijke auto. Wat belangrijk is, is dat je de plussen leert benutten: bij een benzineauto kun je met het gas en de rem spelen, bij een diesel rijd je op koppel. Agressief remmen moet ik bij de Mini niet doen, want dan haal ik de snelheid er te veel uit, maar doordat hij zo veel grip heeft, hoef ik ook niet hard te remmen. Je kunt overal veel harder doorheen. De auto heeft me dit jaar niet één keer in de problemen gebracht.”
Erik van Loon zegt wel eens van zichzelf dat hij niet de meest getalenteerde rijder is. “Anderen, zoals Bernhard ten Brinke, hebben veel meer talent dan ik. Maar succes in de Dakar hangt van meer factoren af dan wie de beste coureur is. Ik heb veel ervaring in de Dakar en weet door de problemen van eerdere jaren hoe ik moet rijden om het materiaal heel te houden. Wouter en ik rijden al een poosje samen en zijn goed op elkaar ingespeeld. En ik heb een snelle en vooral betrouwbare auto. Het totale pakket klopt gewoon.”
De rol van Wouter Rosegaar als navigator is in dat pakket niet te onderschatten. Een klein navigatiefoutje kan immense problemen opleveren en uren tijd kosten. Met Rosegaar heeft Van Loon echter een ervaren man naast zich, die in 2010 al eens de award voor beste navigator (Henri Magne Navigation Trophy) kreeg. Rosegaar zit sinds vorig jaar bij Erik van Loon in de auto. Hij deed zijn ervaring op in de auto bij Tonnie van Deijne (vier keer) en in de truck bij Peter van den Bosch (drie keer). In al zijn negen Dakars haalde Rosegaar de finish. Slechts twee keer zat Rosegaar er deze editie heel eventjes naast. Eén keer leverde dat een penalty op van 40 minuten – een fout die hij zichzelf aanrekende, ook al was de keuze om door te rijden er een van beiden. “Het was een verstandige keuze om dat waypoint te laten voor wat het was en de straftijd te accepteren,” oordeelde Van Loon. “Die tijd waren we toch wel kwijt geweest en voor het eindresultaat maakt het uiteindelijk niets uit. We hebben het samen gewoon goed gedaan.”
Dakarstatistiek: 2006: 34ste (auto, met Tonnie van Deijne) 2007: 34ste (auto, met Tonnie van Deijne) 2009: 27ste (auto, met Tonnie van Deijne) 2010: 15de (auto, met Tonnie van Deijne) 2011: 18de (truck, met Peter van den Bosch) 2012: 20ste (truck, met Peter van den Bosch) 2013: 10de (truck, met Peter van den Bosch) 2014: 27ste (auto, met Erik van Loon)
